Aktualności ośrodka duszpasterskiego PMK w Lozannie

Rekolekcje adwentowe w Lozannie 2010

 

„Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak,
jak Ja was umiłowałem, żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie”.

J 13,34

 

W dniach 4-6 grudnia nauki rekolekcyjne dla naszej wspólnoty poprowadził ojciec Ludwik Mycielski, z polskiego Zakonu Benedyktynów w Biskupowie.

Tematem rozważań było nowe Chrystusowe przykazanie miłości bliźniego
i jemu służenia. Poprzez odwrócenie kolejności najważniejszego przykazania miłości Jezus uczy nas jak kochać, kochać tak, jak On sam kocha. Jest to nowy wymiar miłości, który oddaje dla nas wszystko.

 

Słowa Jezusa wypowiedziane w przeddzień Jego męki, skierowane do uczniów, obrazują miłość bezgraniczną, manifestującą się w złożeniu życia na krzyżu za całą ludzkość. Mamy naśladować Chrystusa poprzez oddawanie siebie, swoich umiejętności i talentów dla innych.

Umiłowanie drugiego człowieka, a w szczególności nieprzyjaciół sprawia, że doznajemy łaski poprawy, stając się lepszymi a jednocześnie dajemy innym nadzieję na poprawę. Pragnieniem Chrystusa jest stworzenie jednej wielkiej rodziny poprzez pojednanie.

 

Św. Jan mówi: „Jeśli ktoś mówił Miłuję Boga, a brata swego nienawidził jest kłamcą, albowiem, kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi” (1 J 4,20). Dlatego ten kto kocha Boga, musi miłować także drugiego człowieka.

 

Według Reguły Św. Benedykta głęboka wspólnota powstaje poprzez kochanie się nawzajem i jeden drugiemu powinien przebaczać:

 

„Niech słońce nie zachodzi nad zagniewaniem waszym”

„Wszystko ze względu i na chwałę Trójcy Świętej”

Św . Benedykt

 

Tajemnicą człowieka jest jego obecność w Drugiej Osobie Boga.

Jezus zobowiązuje nas do stawania się człowiekiem wdzięcznym – każdy akt drugiego człowieka mamy przekształcać w miłość wzajemną.  Każde dobro, którym jesteśmy obdarowywani niech przekształca się w dobro dla innych. Wybieranie czynienia dobra określane jest łaską chrztu pragnienia.

We wspólnocie gdzie nie ma wzajemnej miłości nie ma również miejsca dla Boga: „Po tym wszystkim poznaję żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13, 38).

 

Nasz rekolekcjonista, ojciec Ludwik wraz ze swoimi współbraćmi, ojcem Jakubem i ojcem Mateuszem, opowiadali nam również o ich życiu zakonnym, codziennym praktykowaniu wiary, nauce oraz zasadach podziału obowiązków.

 

Podczas Mszy Św., kończącej wygłoszone nauki rekolekcyjne, nasz duszpasterz ksiądz Łukasz, posłużył się pięknym określeniem, porównując czas adwentowych rekolekcji do naszego wejścia na pustynię. Wchodzimy na nią sami i zostajemy tam sami, ale wychodzimy z tej pustyni inni – przepełnieni miłością do bliźniego, która stanowi serce Ewangelii.

 

Bądźmy wdzięczni, aby mogło zamieszkać w nas całe bogactwo Chrystusa.

Grażyna Mafli